اگر زن خیانت کند مهریه دارد

خیر، خیانت زن به همسرش به تنهایی و خودبه خود، حق مهریه او را ساقط نمی کند و این یک تصور غلط رایج در جامعه است. مهریه حقی مالی است که به محض وقوع عقد نکاح به زن تعلق می گیرد و ارتباط مستقیمی با رفتار اخلاقی زن در طول زندگی مشترک ندارد. این مسئله، از پیچیدگی های حقوقی خانواده در ایران است که نیازمند تبیین دقیق قوانین و مقررات است تا ابهامات موجود رفع گردد.

مسئله خیانت زن در زندگی زناشویی، از جمله موضوعات حساس و چالش برانگیزی است که می تواند پیامدهای عمیق عاطفی، اجتماعی و حقوقی برای زوجین به دنبال داشته باشد. در جامعه ایران، اغلب این باور غلط وجود دارد که ارتکاب خیانت توسط زن، می تواند منجر به سلب حق مهریه او شود. این تصور نادرست، گاه منجر به تصمیمات اشتباه و طرح دعاوی بی نتیجه در محاکم قضایی می گردد. برای درک صحیح این موضوع، لازم است به مبانی حقوقی مهریه در قانون مدنی و قانون مجازات اسلامی ایران رجوع کنیم و تأثیر یا عدم تأثیر خیانت زن بر این حق مالی را به دقت بررسی نماییم. هدف این مقاله، ارائه یک پاسخ جامع و مستند بر مبنای قوانین و فقه اسلامی، به سوال رایج در خصوص مهریه زن خیانتکار است و تلاش می شود تا با شفاف سازی ابعاد مختلف این موضوع، آگاهی حقوقی مخاطبان افزایش یابد و مسیر صحیح مواجهه با این شرایط دشوار نشان داده شود.

مبانی حقوقی مهریه در قانون ایران

مهریه یکی از ارکان مهم و سنتی عقد نکاح در فقه اسلامی و به تبع آن در حقوق مدنی ایران است که با هدف حمایت مالی از زن در نظر گرفته شده است. درک صحیح از ماهیت و انواع مهریه، پیش شرطی برای بررسی تأثیر هر عامل بیرونی بر آن، از جمله خیانت زن است.

تعریف و ماهیت حقوقی مهریه

بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی، به مجرد عقد نکاح، زن مالک مهریه می شود و می تواند هرگونه تصرفی که بخواهد در آن بنماید. این ماده به صراحت بیان می دارد که مالکیت زن بر مهریه، به صرف انعقاد عقد صحیح نکاح تحقق می یابد و این حق، مستقل از ایفای سایر تکالیف زناشویی یا حسن رفتار زن است. مهریه می تواند شامل هر مالی باشد که ارزش اقتصادی داشته باشد، از جمله پول نقد، سکه طلا، املاک، منقولات و حتی آموزش یک مهارت. این مال، با اراده طرفین و در چارچوب شرع و قانون، در زمان عقد تعیین و در سند رسمی ازدواج قید می گردد. حق تصرف زن در مهریه به این معناست که او می تواند آن را بفروشد، ببخشد، اجاره دهد یا هر نوع معامله دیگری بر روی آن انجام دهد.

مهریه به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، به ملکیت زن در می آید و این مالکیت، مستقل از حوادث بعدی زندگی مشترک، از جمله خیانت، پابرجا می ماند.

انواع مهریه

در نظام حقوقی ایران، مهریه بر اساس شرایط مطالبه آن، به دو نوع اصلی تقسیم می شود که هر یک دارای آثار حقوقی خاص خود است:

• مهریه عندالمطالبه: این نوع مهریه که رایج ترین شکل مهریه است، به این معناست که زن هر زمان که اراده کند، می تواند مهریه خود را از مرد مطالبه نماید و مرد مکلف است به محض مطالبه، آن را بپردازد. در صورت عدم پرداخت، زن می تواند از طریق مراجع قضایی اقدام به توقیف اموال مرد یا درخواست حکم جلب تا سقف ۱۱۰ سکه طلا (مقررات اجرایی ماده ۶۹ قانون اجرای احکام مدنی) نماید. توانایی مالی مرد در مهریه عندالمطالبه، تأثیری بر حق زن در مطالبه آن ندارد، اگرچه ممکن است در نحوه پرداخت (مثلاً تقسیط) مورد توجه قرار گیرد.
• مهریه عندالاستطاعه: در این نوع مهریه، پرداخت مهریه منوط به توانایی مالی مرد است. به این معنا که زن تنها در صورتی می تواند مهریه خود را مطالبه کند که ثابت نماید مرد از استطاعت مالی برای پرداخت آن برخوردار است. اثبات استطاعت مالی، بر عهده زن می باشد و در عمل، مطالبه مهریه عندالاستطاعه دشوارتر است. تعیین نوع مهریه، با توافق زوجین و در زمان عقد نکاح انجام شده و در سند ازدواج درج می گردد. این انتخاب، نقش کلیدی در فرآیند و امکان مطالبه آتی مهریه خواهد داشت.

عدم تاثیر مستقیم خیانت بر حق مهریه

یکی از مهم ترین ابهامات در حوزه حقوق خانواده، مسئله تأثیر خیانت زن بر مهریه اوست. بر خلاف تصور عمومی، قوانین ایران بین این دو موضوع تمایزی آشکار قائل هستند.

اصل کلی: استقلال حق مهریه از رفتار زن

همانطور که پیش تر ذکر شد، بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی، زن به محض جاری شدن عقد نکاح، مالک مهریه خود می شود. این مالکیت، یک حق مالی است که به موجب عقد نکاح ایجاد شده و از رفتار یا حسن معاشرت زن در طول زندگی مشترک مستقل است. به بیان حقوقی، سبب اصلی ایجاد حق مهریه، عقد نکاح است و نه رفتار متعاقب زوجین. بنابراین، ارتکاب خیانت توسط زن، به خودی خود، تأثیری بر حق او در دریافت مهریه ندارد. حتی اگر خیانت زن در دادگاه کیفری به اثبات رسیده و مجازات شود، این امر موجب سقوط مهریه نخواهد شد و زن همچنان مستحق دریافت مهریه خود است. این اصل، بر پایه حفاظت از حقوق مالی زن و تمایز قائل شدن بین حقوق مالی و اخلاقی در روابط زناشویی استوار است.

تفاوت مهریه با نفقه در صورت نشوز

برای درک بهتر عدم تأثیر خیانت بر مهریه، لازم است تفاوت آن با نفقه مورد بررسی قرار گیرد. نفقه، شامل تأمین هزینه های زندگی زن از قبیل خوراک، پوشاک، مسکن، اثاث منزل و هزینه های درمانی است که بر عهده مرد می باشد. برخلاف مهریه که یک حق مالی ثابت و مستقل است، حق نفقه زن مشروط به تمکین اوست. تمکین در اصطلاح حقوقی به معنای انجام وظایف زناشویی و سکونت در منزل مشترک و اطاعت از همسر در امور متعارف زندگی است.

اگر زن مرتکب نشوز شود، یعنی بدون دلیل موجه از انجام وظایف زناشویی خودداری کند، حق نفقه او ساقط می شود. خیانت زن به همسر، مصداق بارزی از نشوز و عدم تمکین خاص محسوب می شود. در نتیجه، در صورت اثبات خیانت، مرد می تواند از پرداخت نفقه به همسرش خودداری کند. اما این تأثیر، فقط شامل نفقه می شود و به هیچ عنوان به حق مهریه زن سرایت نمی کند. این تفاوت، نشان دهنده استقلال و پایداری حق مهریه، حتی در شرایطی است که زن از وظایف اخلاقی و زناشویی خود عدول کرده باشد.

نقش رابطه زناشویی در میزان مهریه

تنها عاملی که ممکن است بر میزان مهریه زن تأثیر بگذارد، انجام یا عدم انجام رابطه زناشویی (دخول) پس از عقد نکاح است و این موضوع هیچ ارتباطی با خیانت ندارد. بر اساس قوانین ایران:

1. در صورتی که پس از عقد نکاح و پیش از هرگونه جدایی یا فسخ، رابطه زناشویی بین زوجین برقرار شده باشد، زن مستحق دریافت تمام مهریه تعیین شده است، صرف نظر از اینکه نوع مهریه عندالمطالبه باشد یا عندالاستطاعه.
2. چنانچه عقد نکاح واقع شده باشد اما پیش از برقراری رابطه زناشویی، عقد به دلیلی مانند فسخ نکاح یا طلاق پیش از نزدیکی، منحل شود و مرد از نظر جنسی ناتوان نباشد، زن تنها مستحق دریافت نصف مهریه خواهد بود. این حکم برای حمایت از مرد در شرایطی است که زندگی زناشویی به طور کامل محقق نشده است.

این قاعده، یک استثناء بر اصل مالکیت کامل زن بر مهریه به مجرد عقد نیست، بلکه تعیین کننده میزان مهریه در شرایط خاص انحلال نکاح قبل از شروع کامل زندگی مشترک است. بنابراین، حتی اگر زن خیانت کرده باشد، چنانچه پیش از اثبات خیانت یا طلاق، دخول صورت گرفته باشد، زن مستحق تمام مهریه است.

پیامدهای حقوقی و کیفری خیانت زن

با وجود اینکه خیانت زن به همسر خود، حق مهریه او را مستقیماً ساقط نمی کند، اما این عمل می تواند پیامدهای جدی حقوقی و کیفری در پی داشته باشد که در قانون مجازات اسلامی به آن پرداخته شده است. این پیامدها عمدتاً بر جنبه های مجرمانه و اخلاقی خیانت تمرکز دارند و از جنبه مالی مهریه مجزا هستند.

جرم انگاری روابط نامشروع و زنا در قانون مجازات اسلامی

خیانت زن به همسر، در قالب روابط نامشروع یا زنا در قانون مجازات اسلامی تعریف و جرم انگاری شده است. مجازات ها بر اساس نوع و شدت رابطه متفاوت است:

• زنای محصنه: این نوع زنا زمانی اتفاق می افتد که یکی از طرفین یا هر دو دارای همسر دائمی باشند و امکان برقراری رابطه زناشویی با همسر خود را نیز داشته باشند. مجازات زنای محصنه، در فقه اسلامی و به تبع آن در قانون مجازات اسلامی ایران، رجم (سنگسار) است. البته در شرایط فعلی، اجرای رجم به دلیل دشواری های اثبات و ملاحظات بین المللی، کمتر رخ داده و در بسیاری موارد به مجازات های جایگزین مانند اعدام یا حبس تبدیل می شود.
• زنای غیرمحصنه: این نوع زنا مربوط به افرادی است که دارای همسر نیستند (مجرد) یا اگر همسر دارند، امکان برقراری رابطه زناشویی با همسر خود را نداشته اند (مثلاً در سفر طولانی یا حبس). مجازات زنای غیرمحصنه، ۱۰۰ ضربه شلاق حدی است.
• رابطه نامشروع مادون زنا: ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی به روابط نامشروعی می پردازد که ماهیت جنسی دارند اما به حد زنا (دخول) نمی رسند، مانند تقبیل (بوسیدن) یا مضاجعه (هم بستر شدن). مجازات این نوع روابط، تا ۹۹ ضربه شلاق تعزیری است. در این مورد، تفاوتی بین متأهل و مجرد بودن افراد وجود ندارد و اثبات آن نیز نسبت به زنا آسان تر است.

ادله اثبات جرم خیانت

اثبات جرم خیانت (زنا یا روابط نامشروع) در دادگاه کیفری، بسیار دشوار است و نیازمند ادله اثبات خاصی است که در قانون مجازات اسلامی تصریح شده است. این ادله شامل:

1. اقرار: چهار بار اقرار متهم به ارتکاب زنا در محضر قاضی.
2. شهادت: شهادت چهار مرد عادل به طور مستقیم و همزمان بر وقوع عمل زنا. در مورد روابط نامشروع مادون زنا، شهادت دو مرد عادل کافی است.
3. علم قاضی: در مواردی که قاضی از طریق قرائن و امارات موجود در پرونده (مانند گزارش پزشکی قانونی، پیامک ها، تصاویر، فیلم ها و غیره) به قطعیت برسد که جرمی واقع شده است. این مورد در عمل رایج تر است.

صرف ظن، گمان یا ادعای همسر بدون ارائه دلایل کافی و مستند، برای اثبات جرم خیانت در دادگاه پذیرفته نخواهد شد. این سخت گیری در اثبات، برای حفظ آبروی افراد و جلوگیری از اتهام زنی های ناروا در نظر گرفته شده است.

تاثیر اثبات خیانت بر حق طلاق و حضانت

با اینکه خیانت زن، مهریه را ساقط نمی کند، اما می تواند تبعات جدی در امور دیگر خانواده داشته باشد:

• حق طلاق برای مرد: اثبات خیانت زن در دادگاه کیفری، می تواند یکی از دلایل موجه و مهم برای درخواست طلاق از سوی مرد باشد. در این شرایط، دادگاه با در نظر گرفتن سوء رفتار زن، ممکن است حکم طلاق را به نفع مرد صادر کند.
• حضانت فرزندان: در مورد حضانت فرزندان، دادگاه عمدتاً مصلحت کودک را در نظر می گیرد. اثبات خیانت زن، فی نفسه موجب سلب حضانت از او نمی شود، اما می تواند به عنوان یکی از عوامل مؤثر در تصمیم گیری قاضی برای تعیین صلاحیت حضانت مطرح شود. اگر دادگاه تشخیص دهد که رفتار زن (خیانت) بر سلامت روانی و تربیت فرزندان تأثیر منفی می گذارد، ممکن است حضانت را به پدر یا شخص دیگری واگذار کند. این موضوع بیشتر در موارد شدید و آشکار خیانت که به ضرر کودک است، مورد توجه قرار می گیرد.

استثنائات و شرایط خاص موثر بر مهریه

گرچه اصل کلی بر عدم تأثیر خیانت بر مهریه استوار است، اما در برخی شرایط خاص و استثنائی که به فریب در ازدواج یا توافقات قبلی باز می گردد، ممکن است مهریه زن به طور کلی ساقط شود یا دچار تغییراتی گردد. این موارد نباید با خیانت در حین زندگی مشترک اشتباه گرفته شوند.

تدلیس در ازدواج (فریب در ازدواج)

تدلیس یا فریب در ازدواج، حالتی است که یکی از زوجین، خود را دارای اوصافی معرفی کند که فاقد آن است، یا عیبی را از طرف مقابل کتمان کند، به نحوی که طرف دیگر با آگاهی از واقعیت، حاضر به ازدواج نمی شد. تدلیس در ازدواج، از خیانت در حین زندگی مشترک کاملاً متفاوت است؛ زیرا مربوط به قبل از عقد و حین آن است و مبنای صحت عقد را خدشه دار می کند.

تعریف و مصادیق تدلیس

تدلیس در ازدواج زمانی رخ می دهد که یکی از زوجین، به طور عمدی و با هدف فریب، اطلاعات نادرستی در مورد ویژگی های اساسی خود یا طرف مقابل ارائه دهد. مصادیق شایع تدلیس عبارتند از:

• کتمان عیوب اساسی مانند بیماری های مزمن و صعب العلاج (نظیر بیماری های مقاربتی جدی، جنون، نازایی).
• ادعای دروغین در مورد صفات کمالیه (مانند تحصیلات بالا، موقعیت اجتماعی، ثروت).
• فریب در خصوص بکارت زن (اگر مرد شرط باکره بودن را کرده باشد و پس از عقد خلاف آن ثابت شود).
• ارائه اطلاعات نادرست در مورد نداشتن همسر سابق یا فرزند.

آثار فسخ نکاح به دلیل تدلیس بر مهریه

در صورت اثبات تدلیس در ازدواج، طرف فریب خورده حق فسخ نکاح را دارد. فسخ نکاح، برخلاف طلاق، یک طرفه و بدون نیاز به تشریفات خاص طلاق انجام می شود. تأثیر فسخ نکاح بر مهریه به شرح زیر است:

• فسخ قبل از نزدیکی: اگر مرد پیش از برقراری رابطه زناشویی، به دلیل تدلیس، عقد را فسخ کند، زن هیچ مهریه ای نخواهد داشت.
• فسخ بعد از نزدیکی: اگر فسخ نکاح به دلیل تدلیس، پس از برقراری رابطه زناشویی اتفاق افتد، مهریه از مهرالمسمی (مهریه ای که در عقد تعیین شده) به مهرالمثل تبدیل می شود. در این حالت، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود و مرد حق رجوع به فریب دهنده (اگر شخص ثالثی باعث تدلیس بوده) یا خود زن (اگر شخصاً تدلیس کرده) را برای استرداد مازاد مهرالمسمی بر مهرالمثل خواهد داشت.

مهم است که تأکید شود، تدلیس مربوط به قبل از عقد یا حین آن است و با خیانت که در طول زندگی مشترک رخ می دهد، متفاوت است. صرف خیانت زن در طول زندگی، مصداق تدلیس محسوب نمی شود.

شروط ضمن عقد نکاح

یکی از راه های قانونی که زوجین می توانند برای پیش بینی شرایط خاص از جمله خیانت در آینده استفاده کنند، گنجاندن شروط ضمن عقد در سند نکاحیه است. این شروط باید در چارچوب قوانین و شرع بوده و مخالف مقتضای ذات عقد نباشد.

امکان دارد مرد در زمان عقد، با توافق زن شرط کند که در صورت ارتکاب خیانت یا اعمال منافی عفت از سوی زن، حق مهریه او به طور کامل یا جزئی ساقط شود. این شرط، با توجه به اینکه حق مهریه متعلق به زن است و او می تواند از آن صرف نظر کند، از نظر قانونی معتبر شناخته می شود. اما نکته مهم این است که چنین شرطی باید به صورت کاملاً صریح، روشن و با توافق طرفین در عقدنامه ذکر شود و تفسیر آن نیز بر اساس قصد واقعی زوجین خواهد بود. تدوین صحیح این شروط در دفترخانه اسناد رسمی، از اهمیت بالایی برخوردار است تا در آینده قابل استناد و اجرا باشد.

اما لازم به ذکر است که هر شرطی باید با مقتضای ذات عقد و قواعد آمره قانونی و شرعی مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، شرطی که حق طلاق را از یکی از طرفین سلب کند، باطل است. بنابراین، لازم است در تنظیم این شروط، از مشاوره وکیل متخصص خانواده بهره برداری شود.

مصالحه و بخشش مهریه

حالت دیگری که می تواند بر مهریه زن خیانتکار تأثیر بگذارد، توافق زوجین بر سر مصالحه و بخشش مهریه است. در شرایطی که مرد از خیانت همسر خود آگاه می شود و قصد طلاق دارد، ممکن است طرفین در قالب طلاق توافقی یا یک صلح نامه، به توافقی دست یابند. به این صورت که زن در ازای عدم پیگیری قضایی خیانت (در صورت عدم اثبات یا توافق بر عدم طرح شکایت کیفری) یا در ازای دریافت حق طلاق، کل یا بخشی از مهریه خود را به مرد ببخشد. این بخشش مهریه که به آن بذل مهریه نیز گفته می شود، باید با رضایت کامل و بدون هیچ گونه اکراه و اجباری از سوی زن صورت گیرد تا از نظر حقوقی معتبر باشد. در این موارد، مهریه زن به دلیل توافق و اراده خودش ساقط می شود، نه به دلیل خود خیانت.

نکات حقوقی مهم و الزامی

مواجهه با پرونده هایی که در آن خیانت یکی از زوجین مطرح است، نیازمند آگاهی عمیق از جزئیات حقوقی و اقدامات دقیق است. عدم رعایت نکات زیر می تواند به بروز مشکلات جدی تر حقوقی و حتی کیفری منجر شود.

جرم قذف (تهمت ناروا)

یکی از مهمترین نکاتی که مردان در مواجهه با اتهام خیانت زن باید به آن توجه کنند، خطر ارتکاب جرم قذف است. قذف به معنای نسبت دادن زنا یا لواط به دیگری است. در صورتی که مردی بدون اثبات قانونی خیانت همسرش در دادگاه کیفری، او را متهم به زنا کند، مرتکب جرم قذف شده است. مجازات جرم قذف، ۸۰ ضربه شلاق حدی است و این جرم قابل گذشت محسوب می شود؛ به این معنی که با شکایت شاکی خصوصی (زن)، پرونده تشکیل و با گذشت او، پرونده مختومه می شود.

بنابراین، بسیار اهمیت دارد که پیش از هرگونه اظهارنظر عمومی یا اتهام زنی، ابتدا از اثبات قانونی خیانت در مراجع قضایی اطمینان حاصل شود. در غیر این صورت، نه تنها اتهام واردشده بی نتیجه خواهد ماند، بلکه مرد خود نیز با مجازات کیفری مواجه خواهد شد. این موضوع اهمیت تفکیک اتهام اخلاقی از اثبات حقوقی و کیفری آن را نشان می دهد.

فرآیند مطالبه مهریه توسط زن

در شرایطی که زن خیانتکار است، او همچنان حق مطالبه مهریه خود را از طریق دادگاه خانواده دارد. فرآیند مطالبه مهریه به شرح زیر است:

1. مراجعه به دفترخانه ای که عقد در آن ثبت شده: زن می تواند برای مطالبه مهریه، ابتدا از طریق دفترخانه رسمی ازدواج اقدام کند. دفترخانه به مرد اخطار می دهد تا مهریه را پرداخت کند.
2. مراجعه به اداره اجرای ثبت: در صورت عدم پرداخت مهریه توسط مرد پس از اخطار دفترخانه، زن می تواند به اداره اجرای ثبت مراجعه کرده و درخواست صدور اجرائیه برای توقیف اموال مرد را داشته باشد.
3. مراجعه به دادگاه خانواده: اگر زن موفق به توقیف اموال مرد از طریق اداره ثبت نشود یا مهریه او بیش از ۱۱۰ سکه باشد (برای مازاد بر ۱۱۰ سکه)، می تواند برای مطالبه مهریه به دادگاه خانواده مراجعه کند.

مرد نیز در این فرآیند حقوقی، می تواند از حقوق خود استفاده کند. از جمله این حقوق، درخواست اعسار و تقسیط مهریه است. در صورتی که مرد توانایی پرداخت یکجای مهریه را نداشته باشد، می تواند از دادگاه درخواست اعسار (ناتوانی مالی) کرده و در صورت اثبات، دادگاه حکم به تقسیط مهریه صادر می کند. در صورت عدم پرداخت اقساط مهریه (تا ۱۱۰ سکه)، مرد امکان بازداشت دارد، حتی اگر زن مرتکب خیانت شده باشد.

اهمیت مشاوره حقوقی تخصصی

با توجه به پیچیدگی های حقوقی مربوط به مهریه و مسائل مرتبط با خیانت، ضروری است که هر دو طرف، چه زن و چه مرد، پیش از هرگونه اقدامی، از مشاوره حقوقی تخصصی بهره مند شوند. یک وکیل متخصص خانواده و کیفری می تواند با بررسی دقیق شرایط پرونده، مستندات موجود، و با اشراف کامل بر قوانین و رویه های قضایی، بهترین راهنمایی ها و راهکارهای قانونی را ارائه دهد.

مشاوره حقوقی به افراد کمک می کند تا:

• از حقوق و وظایف قانونی خود آگاه شوند.
• از انجام اقداماتی که می تواند منجر به تبعات منفی حقوقی (مانند جرم قذف) شود، اجتناب کنند.
• بهترین استراتژی را برای رسیدگی به پرونده خود در دادگاه های خانواده یا کیفری اتخاذ کنند.
• در صورت لزوم، شروط ضمن عقد را به درستی تدوین کرده یا برای مصالحه و توافق، مذاکرات حقوقی انجام دهند.

این آگاهی و راهنمایی حرفه ای، می تواند از اتلاف وقت و انرژی، تحمیل هزینه های گزاف و بروز مشکلات عاطفی و حقوقی بیشتر جلوگیری نماید و به طرفین در مدیریت صحیح و قانونی این بحران کمک کند.

جمع بندی

مسئله اگر زن خیانت کند مهریه دارد یکی از پرتکرارترین پرسش ها در حوزه حقوق خانواده است که پاسخ آن، برخلاف باور عمومی، نیازمند دقت و ظرافت های حقوقی است. با توجه به بررسی های انجام شده، می توان نتیجه گرفت که بر اساس قانون مدنی و فقه اسلامی ایران، خیانت زن به همسرش به خودی خود، باعث سقوط یا سلب حق مهریه او نمی شود. مهریه یک حق مالی است که به محض جاری شدن عقد نکاح به ملکیت زن درمی آید و استقلال حقوقی آن، اجازه نمی دهد که رفتارهای اخلاقی بعدی زن، بر این حق مالی خدشه وارد کند. این اصل، بر خلاف حق نفقه است که در صورت نشوز (از جمله خیانت) زن، ممکن است ساقط گردد.

البته، خیانت زن دارای پیامدهای جدی کیفری است که در قانون مجازات اسلامی تحت عنوان زنا یا روابط نامشروع مادون زنا، با مجازات های سنگین تعریف شده است. اثبات این جرایم در دادگاه کیفری نیز فرآیندی پیچیده و نیازمند ادله قوی است. همچنین، اثبات خیانت می تواند در تصمیم گیری دادگاه در خصوص حق طلاق مرد و در برخی موارد خاص، صلاحیت حضانت فرزندان، تأثیرگذار باشد.

استثنائاتی که ممکن است بر مهریه زن تأثیر بگذارند، شامل تدلیس در ازدواج (فریب پیش از عقد) یا شروط ضمن عقد نکاح است که با توافق زوجین در عقدنامه قید شده باشد، همچنین مصالحه و بخشش مهریه با رضایت زن می تواند مهریه را ساقط کند. در نهایت، با توجه به پیچیدگی ها و تفاوت های ظریف حقوقی و کیفری در اینگونه پرونده ها، همواره توصیه می شود که زوجین در مواجهه با این شرایط دشوار، به منظور آگاهی کامل از حقوق و وظایف خود و اتخاذ بهترین تصمیمات قانونی، حتماً از مشاوره وکلای متخصص خانواده و کیفری بهره مند شوند. این اقدام از بروز مشکلات بیشتر و ضررهای مالی و معنوی جلوگیری خواهد کرد.