رییس فدراسیون دوچرخه‌سواری گفت: ما در طول رقابت علی لبیب در المپیک او را به حال خود رها نکردیم در حالی که این اتفاق در ادوار قبلی المپیک رخ می‌داد.
رسول اسدی در گفت‌وگو با وبگردی درباره‌ی اقداماتی که مربی بلژیکی دوچرخه‌سواری برای علی لبیب در المپیک پاریس انجام داد، بیان کرد: او از نرم افزاری استفاده کرد که باعث شد علی لبیب کاملا به مسیر مسلط شود. همچنین با استفاده از سنسور دمای بدن علی لبیب را سنجش می‌کرد. مربی بلژیکی خودش از طریق مانیتور دمای بدن لبیب را کنترل می‌کرد و دوچرخه‌سوار هم از طریق گارمین( وسیله‌ای که به فرمان دوچرخه متصل می‌شود) متوجه دمای بدنش شد. این مربی مکمل‌هایی را با خود آورده بود که وقتی دمای بدن علی لبیب بالا می‌رفت از آن مکمل‌ها استفاده می‌کرد تا دمای بدن لبیب پایین بیاید.
رئیس فدراسیون ادامه داد: همچنین با استفاده از نرم‌افزار برنامه‌ریزی کردیم که در طول مسیر به علی لبیب آب و غذا برسانیم. فکر می‌کنید چرا رکابزنان ایران در دوره‌های قبل به خط پایان نمی‌رسیدند چون ورزشکار را در طول مسابقه به حال خود رها می‌کردند در حالی که نیاز به برنامه‌ریزی است تا به ورزشکار آب و غذا داد. دوچرخه‌سوار هفت ساعت رکاب می‌زند و شوخی نیست. وقتی هفت ساعت ورزشکار را به حال خود رها می‌کردند مشخص است که نمی‌تواند به آخر خط برسد. حتی اگر سوار موتور هم بود باز کم می‌آورد.
اسدی همچنین گفت: علی لبیب باهوش و مستعد است و کارهای متفاوتی هم برای او صورت گرفت. از یک ماه قبل المپیک قطعی کردیم که به المپیک می‌رود این در حالی است که در ادوار قبل المپیک تا ۱۰ روز مانده به آغاز بازی‌ها، مسابقه انتخابی داخلی برگزار می‌کردند تا مشخص شود کدام دوچرخه‌سوار به المپیک می‌رود. انتخابی ها باعث افزایش دوپینگ هم می‌شد. در نهایت ورزشکار با بدن خسته به المپیک می‌رسید. تجهیزات درست هم نداده بودند و ما برای این دوره از بازی‌ها تمام این مسائل را ما رفع کردیم و نتیجه‌اش این شد که یک دوچرخه سوار ۲۲ ساله توانست به آخر خط برسد. البته رکابزنان ایران در ادوار گذشته المپیک هم بسیار خوبی بودند اما فرایند نامناسب باعث می‌شد به آخر خط نرسیدند.
رییس فدراسیون دوچرخه سواری در مورد انتظار از این رشته برای برداشتن گام‌های بلندتر و اینکه تمام افتخارش رسیدن به خط پایان المپیک نباشد، تصریح کرد: باید ابتدا به خط پایان می‌رسیدیم تا پس از آن به سمت جلو حرکت کنیم. فرایند را جلو می‌بریم اما نیاز به زمان و هزینه داریم. الان هم می‌گویم هیچ معجزه‌ای در کار نیست و باید همین روند را ادامه دهیم. ما روی یک ورزشکار کار کردیم و الان باید تعداد نفرات را بالاتر ببریم. قسط آخر بدهی خود به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری را در ماه سپتامبر پرداخت می‌کنیم و پس از آن به دنبال این هستیم که از آنها تجهیزات بگیریم.
او در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کند با همین روند دوچرخه سواری ایران در بازی‌های آسیایی دو سال آینده متفاوت از قبل باشد؟ تاکید کرد: قطعا متفاوت خواهد بود اما اینکه میزان آن چقدر باشد تنها به برنامه‌ریزی ما بستگی ندارد. ما نشان دادیم اگر حمایت شویم بازی را بلد هستیم. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش حمایت می‌کنند. اگر تفاهم‌نامه ما با وزارت ورزش محقق شود، خیلی کارها می‌توان انجام داد. رفته رفته روزهای خوبی را پیش رو خواهیم داشت و روند اقتصادی کشور هم باید این اجازه را به ما دهد.
اسدی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه از الان به فکر افزایش سهمیه‌های دوچرخه سواری در المپیک بعدی است؟ گفت: افزایش تعداد سهمیه به تعداد شرکت در مسابقات بستگی دارد. باشگاه‌ها باید احیا شوند و تمام تلاشم را می‌کنم این اتفاق رخ دهد. همچنین در قالب تیم ملی هم باید در مسابقات شرکت کنیم. تفاهم‌نامه با وزارت ورزش محقق شود، تمام این کارها انجام خواهد شد.
پایان خبر وبگردی
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دوچرخه‌سواران ایران در المپیک‌های قبل بدون آب و غذا رها می‌شدند!" هستید؟ با کلیک بر روی ورزشی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دوچرخه‌سواران ایران در المپیک‌های قبل بدون آب و غذا رها می‌شدند!"، کلیک کنید.