کمبود کدام ویتامین ها سبب ریزش مو می شود؟

کاهش برخی از ریزمغذی ها بر سلامت مو اثر دارد و سب ریزش مو می شود.

به گزارش وبگردی، مو یک فیلامنت پروتیینی است که از فولیکول های مجود در پوست می روید. اگرچه مو یک بافت مرده به حساب می آید اما فولیکول های مو جزو سلول های زنده به حساب می آید. با توجه به اینکه مو از فولیکول های موجود در پوست رشد می کنند سلامت مو به سلامت فولیکول وابسته است.

کمبود مواد مغذی بر رشد و سلامت مو اثر می گذارند و  موجب ریزش مو می شود.

کمبود ویتامین E می تواند بر رشد و سلامت مو اثر بگذارد، مطالعات بیانگر این است رابطه معنی داری میان «طاسی» و «استرس اکسیداتیو» وجود دارد. به طور کلی افراد مبتلا به طاسی معمولا ظرفیت آنتی اکسیدانی کمتری به ویژه در پوست سر نسبت به سایر افراد دارند. نتایج یک کارآزمایی بالینی حاکی از آن است دریافت روزانه 100 میلی گرم مشتقات ویتامین E در بیماران مبتلا به ریزش مو به مدت هشت ماه سبب افزایش تعداد مو در مقایسه با گروه دارونما شد.

کمبود ویتامین های گروه B

کمبود ویتامین های گروه B نیز بر سلامت مو اثرگذار است. کمبود بیوتین یا ویتامین B7 با درماتیت (التهاب پوستی)، ریزش مو و طاسی ارتباط دارد. به طور قطع تامین نیاز روزانه ویتامین B7 در پیشگیری از ریزش مو اثر دارد همچنین کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B3 سبب بیماری پلاگر می شود. ورم ها، زخم های پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی بیماری پلاگر به حساب می آید.

همچنین کمبود اسیدفولیک یا ویتامین B9 می تواند موجب اخلال ساخت کلاژن موجود در پوست و مو شود. کلاژن یک پروتیین سه رشته ای به حساب می آید و فراوان ترین پروتیین بدن انسان ها محسوب می شود. اسیدفولیک در تکثیر DNA نیز نقش دارد. میزان تکثیر سلول های پوست و مو زیاد است. اسیدفولیک با انتقال گروه متیل در ساخت اسیدآمینه های گوگرددار در ساختار کلاژن نقش دارد.

کمبود کوبالامین یا B12 می تواند سبب سفیدی مو شود، به نحوی که مصرف ویتامین B12 به مقدار کافی می تواند سبب مشکی شدن موهای سفید ناشی از کمبود کوبالامین شود.

کمبود «روی» و «مس» در ریزش مو نقش دارد

نتایج برخی از مطالعات بیانگر این است کمبود «روی» می تواند از دلایل احتمالی ریش مو باشد. روی در درمان ریزش مو در افراد دچار کمبود این ماده معدنی و حتی بدون کمبود می تواند موثر باشد. روی به عنوان کوفاکتور (هم عامل) متالوآنزیم ها تقریبا در تمام فرآیندهای متابولیسمی بدن نقش دارد و روی رشد مو نیز موثر است و نقش عملکردی مهمی در چرخه فولیکول های مو ایفا می کند.

مس مانند «روی» بر کوفاکتورهای بسیاری ز آنزیم های دخیل در متابولیسم فعالیت های بدن از جمله «آنزیم لیزیل اکسیداز» اثر می گذارد که در ساخت کلاژن نقش دارد. مس همچنین در افتراق و تکثیر سلول های «پاپیلا پوستی» نقش اساسی دارد. این سلول ها، فیبروبلاست های اختصاصی هستند که نقش مهمی در رشد فولیکول های مو ایفا می کنند.

آیا کمبود آهن موجب ریزش مو می شود؟

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت، مطالعات انجام شده روی زنان نشان می دهد که کمبود آهن موجب با طاسی منطقه ای، آندروژنی، طاسی کامل فرق سر و ریزش مو ارتباط دارد. براساس پژوهشی که روی زنان و مردان مبتلا به ریزش مو با آسیب دایمی فولیکولی و غیرفولیکولی صورت گرفت، طول دوره درمان ریزش مو در افراد مبتلا به  کمبود آهن طولانی تر از سایر افراد بود. هنوز علم نتوانسته است بطور قطع رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را به اثبات برساند، اگرچه در بسیاری از مطالعات این رابطه مشاهده شده است.

نقش اسیدهای آمینه ضروری در آنمی

نقش اسیدهای آمینه  ضروری در آنمی به خوبی شناخته شده است اما اثر احتمالی آن ها بر رشد مو تا به حال بررسی نشده است. باتوجه به ذخایر اسیدهای آمینه معمولا احتمال کمبود کم است البته در این مورد اسید آمینه لیزین مستثنی است. با توجه به زیست دسترسی پایین این اسیدآمینه در مواد غذایی، احتمال کمبود  آن وجود دارد. در زمان کمبود،  بدن اولویت را تامین نیاز بافت های ضروری قرار می دهد و بافت های غیرضروری نظیر فولیکول ها موی سر حذف می شوند.

لیزین نقش مهمی در برداشت روی و آهن ایفا می کند. در زنان مبتلا به کم خونی فقر آهن مکمل یاری روزانه با 2-1.5 گرم لیزین همراه با آهن بطور معنی داری غلظت فریتین را افزایش داد. سیستین و متیونین اسیدهای آمینه تامین کننده سولفور مورد نیاز بدن هستند. سولفور ماده اصلی تشکیل دهنده پوست و مو است و سبب استحکام آن ها می شود. به همین دلیل این دو اسید آمینه به مقدار زیاد در پروتیین های تشکیل دهنده بافت مو و پوست یافت می شوند و کمبود آنها استحکام و سلامت این بافت ها را به مخاطره می اندازد.

پایان خبر وبگردی