به یقین نوشتن از تاریخچه ی مذاکره های مستقیم یا غیرمستقیم دوجانبه و چندجانبه با میانجی گر ( بی طرف) یا با واسطه ی مغرض پشت درهای بسته یا جلوی دوربین های رسانه های جهانی با پخش زنده درون سرزمینی یا در کشور ثالث یا توی راه روهای مقر سازمان ملل یا در حاشیه ی نشست های بین المللی توسط مذاکره کنندگان مجری یا تصمیم گیر یک نفره یا گروهی یا هرچی از حوصله ی این نوشتارک خارج است.
یک. دولت چهاردهم خودش را دولت وفاق ملی معرفی کرده است.
دو. کم ترین انتظار از تحقق شعار وفاق ملی تأمین امنیت ملی و تضمین رعایت حفظ منافع ملی است.
سه. هرگونه اقدام عملی از سوی دولت در جهت تأمین امنیت ملی و تضمین رعایت حفظ منافع ملی یعنی شکل پذیریِ خواست و اراده ی مردم.
چهار. پیاده سازی خواست و اراده ی مردم به مثابه ی ثبوت استقرار پابرجایی استواری و پایداریِ سیاست حکم رانی مطلوبِ مورد نظر مقام معظم رهبری (حفظه الله) است.
پنج. جمهوری اسلامی حزب نیست؛ صرفاً یک نظام نیست بلکه یک عقیده است که بر اساس اصول استقلال آزادی وحدت ملی و موازین اسلامی استوار است. هر شعاری که اصل استقلال اصل آزادی اصل وحدت ملی و اصل موازین اسلامی را مخدوش نسازد و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکند قابل اجراست.
امروز که دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ایران زیر عنوان مذاکره در مسیر تحقق شعار وفاق ملی گام برمی دارد بدون تردید کافی است که در لحظه لحظه ی انجام مذاکره (توسط گروه مذاکره کنندگان به عنوان مجری) و به ویژه در اخذ تمامی تصمیم ها (توسط سران نظام به عنوان سیاست گذار) رویکرد تأمین امنیت ملی و تضمین رعایت حفظ منافع ملی را سرلوحه ی حرف و عمل خویش سازد تا به آسودگیِ خاطرِ مردم بینجامد؛ که اکنون سلب آسودگیِ خاطرِ مردم نقض اساس جمهوری اسلامی تلقی می شود.
از طرفی نیک می دانیم که دولت مجری قانون اساسی در تأمین حقوق ملت به عنوان شهروند است. از همین رو بیش از هر زمان دیگری نه فقط به وفاق ملی وفاق دولت-مردم وفاق مردم-دولت بل که به وفاق مردم-مردم (شما بخوانید؛ وفاق رهبری-مردم که تعبیر یکسانی دارد با وفاق مردم-رهبری؛ چراکه این دو مثال جان و تن است) نیاز مبرم داریم. بنا بر این تفاوتی نمی کند که مذاکره به نام که نوشته می شود در کتاب چه ی تاریخ مذاکره ها؛ خرازی و موسویان و ناصری و زمانی نیا و البرزی و صالحی و سعیدی و تخت روانچی و ماجدی و وعیدی و حسینی تاش و آخوندزاده و جعفری و غریب آبادی و محمدی و فریدون و بعیدی نژاد و محمدنیا و امیری و رحیمیان و زارعان و ممتاز و رنجبریان و باقری و بقایی و فرهنگ و غریب آبادی و صابری یا ولایتی ها یا روحانی ها یا لاریجانی ها یا جلیلی ها یا ظریف ها یا عراقچی ها یا شهید زنده یاد امیرعبداللهیان! آن چه که ظاهراً مهم بوده ولی اصلاً مهم نیست این که؛ غیرجلیلی ها مذاکره کننده باشند. چراکه زیر لوای شعار وفاق ملی؛ وفاق مردم-مردم مهم تر از نام مذاکره کنندگان و انجام مذاکره سرانجامِ مذاکره است که ان شاءالله خیر است و به تمامی خیر.
………………………………………
*. مدرس دانشگاه و پژوهش گر مسایل حقوقی
reza1403tajgar@gmail.com
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "غیر جلیلی یا جلیلی – وبگردی" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "غیر جلیلی یا جلیلی – وبگردی"، کلیک کنید.